Mój synek za dwa miesiące kończy 18 lat, moja córka w marcu 10. Nigdy moje dzieci nie krzyczały na mnie, nie biły mnie, nie przezywały mnie(właśnie patrzę na ekran jak dziecko pluje na matkę, biję ją i krzyczy, że jej nienawidzi...bezsilność dziecka jest straszna)) Nasz wspólny czas, wspólna celebracja posiłków, kiedyś czytania wieczornego, wakacji, pracy...Moje dzieci dużo czasu spędzały u mnie w pracy, pomagały innym dzieciom, razem nimi się bawiły, razem odrabiały lekcje...Dzisiaj synek całuje mnie w policzek,dziękuje za pyszny obiadek i przytula się w niedzielne popołudnie kiedy oglądamy wspólnie Ugotowanych...
Hania zostawia mi bajeczne karteczki (pełne błędów czym rozczula mnie bardzo)w stylu: Mojej Kochanej Mamusi, Miłego Dnia, Wszystkiego najpiękniejszego...Podczas naszej nieobecności robi nam rysunki niespodzianki z przecudnymi życzeniami, np. ostatnio na pościeli zostawiła nam liścik (byliśmy z wizytą u znajomych i wróciliśmy późno)z życzeniami kolorowych snów...To w domu a w pracy...
Usłyszałam niedawno od jednego z moich rodziców, że ,,tyranizuję" dzieci, gdyż nie pozwalam im na swobodę taką jaką mają w domu. A raczej dyscyplinę trzymam większą niż w domu. Wszak moje zajęcia są dobrowolne, bez przymusu...
Spędzam każdą wolną chwilę po szkole z moimi wychowankami, od poniedziałku do piątku, od obiadu do wieczora...Odrabiam z nimi lekcje, bawię się,uczę...Mamo, Tato jak myślisz kto bardziej zna Twoje dziecko?
W obliczu bezsilności nad głupotą rodziców, bezradności nad agresją dzieci, brakiem środków działania, po ponad 6 latach pracy bez przerwy zaczynam się zastanawiać czy warto?
Kiedy rok temu pojawiły się poważne problemy wychowawcze w mojej Grupie, do tego doszła moja chora tarczyca,problemy z opanowaniem własnych emocji, trzymała mnie tylko jedna myśl: Każdy dzień moich dzieciaków ze mną, to kolejny dzień mniej na ulicy!
Moich wychowanków nie zmienię! Nie pokończą szkół, nie odniosą sukcesów...Będą powielać schematy swoich rodziców! Ale z całego serca życzę im jak najlepiej! I choć przypłaciłam to depresją i próbuję zdystansować się do Świata, to z głupotą ludzką nie potrafię się pogodzić!
Tęsknię za pracą...
Żeby nie było tak całkiem smutno i że nic się nie dzieje...
Moje ostatnie:
i pudełeczko...
Mimo wszystko samych radości Wam życzę!
Dziękując za każde słowo!
aga
Kochana, podpisuję się obiema rękami pod każdym napisanym przez Ciebie zdaniem na temat wychowania dzieci...i choc zdania na temat p. Zawdzkiej sa rózne, to moim zdaniem robi kawał dobrej roboty ! a zadufanie niektórych rodziców i ich przekonanie o wlasnej nieomylnosci jest po prostu powalające... i masz racje to po prostu głupota... normalny myslacy człowiek potrafi przyznac się,z e czegoś nie wie, poprosić o pomoc... a wychowanie dzieci, ta najtrudniejsza i najbardziej odpoiwedzialna rzecz pod slońcem jest traktowana u nas jak cos niegodnego uwagi, a powinny byc normalnie zajęcia w szkole, np. w liceach, jako przygotoanie do posiadania potomstwa... żeby zostac np. fryzjerem uczymy się kilka lat, a rodzicem? intuicja i wzorce z domu często zawodzą...
OdpowiedzUsuńoby było jak najwięcej takich jak Ty, czy p.Dorota.
całuski
J.
A ja Ci życzę spokoju i pepwności, że to, co robisz warte jest tego wysiłku, nerwów.... Wiary, że nie jest to walka z wiatrakami. Nie da się wszystkich i wszystkiego zmienić od razu ale drobnymi kroczkami można dojść bardzo daleko. I tych kroczków oby jak najwięcej było, a także tych, którzy zechcą te kroczki robić :)
OdpowiedzUsuńMi Dorota by nie pomogła . Moje średnie dziecko żyje własnym życiem, nie wiem co ma w głowie,czasami się go boję! Ma dopiero 11 lat. Psycholog powiedziała mi ,że nie umiem dzieci wychowywać! Nie wiedziała ,że w domu mam jeszcze dwóch synów,którzy są prawie idealni. Średni rozwala całą rodzinę! Mimo wszystko kocham go miłością bezinteresowną. Pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuńTrudno jest być rodzicem, wiem bo u mnie Szalona Czwórka i pies, i tak jak piszesz kochana, trzeba czasu i cierpliwości a przede wszystkim miłości by nasze pociechy, mając nawet 18 lat nadal chciały sie przytulać :)MOja najstarsza Koza ma 16 ale nadal chce by ja głaskać i wpycha się do łóżka by z mamunią pospać ...
OdpowiedzUsuńAgus i ja naleze do rodzicow bardzo kochajacych swoje pociechy ale dyscyplina byla zawsze
OdpowiedzUsuńJest milosc,przyjazn ale przedewszystkim obustronny szacunek.Kazdy moj zakaz byl dokladnie wytlumaczony,zawsze sluchalam i slucham bardzo uwaznie moich dzieci i oczekuje tego samego.To wszystko sprawilo ,ze mamy fantastyczny kontakt,znam kazdy problem i plotke z ich zycia radosc i lzy.Malenkie codzienne znaki milosci w postaci karteczek,kwiatkow lub innych prezecikow sa unas do dzis robimy to sobie nawzajem malenkie niespodzianki .
Jestem bardzo szczesliwa i dumna ze swoich pociech.
Agus cudne kolczyki stworzylas i pudeleczka rowniez sa piekne,romantyczne i delikatne.
Agus duzo zdrowka zycze ,usciski
Właśnie zaczynam moją drogę z rodzicielstwem, jestem mamą dwumiesięcznego synka. I z całą miłością i radością macierzyństwa staram się pamiętać, co jest ważne w życiu. Staram się nie poddawać negatywnym emocjom i nie przekazywać ich synowi. Mam nadzieję, że mój syn kiedyś doceni to, co robię :)
OdpowiedzUsuńmając dwoje dzieci Aguś stwierdzam że nie ma nic trudniejszego w byciu mamą jak wychować dziecko, jak się nie zatracić jak nie oszaleć - nie wiem jak mamy dogadują się z nastolatkami ja nie umiem nie potrafię i nie dlatego że nie chcę tylko dlatego że ta druga połowa nie rozumie że rodzice grają 1 piłką do tej samej bramki a nie różnymi nogami różnymi piłkami nie wiadomo gdzie strzelając :(
OdpowiedzUsuńtaka smutna prawda ..
a głupota oj kochana nie zna granic - w szczególności ostatnio w świecie dorosłych jest widziana !!!!!!!!!!!!!!!
siły i wytrwałości tobie życzę :)
m.
kochana utulam i łączę się w bezsilności wychowawczej, poniekąd dlatego nie jestem nauczycielem... dla całej rodziny to ja jestem właśnie tym katem, trzymam rygor i dyscyplinę, koleżanki patrzą się na mnie jak na ufo kiedy mówię, że moje dzieci śpią już od 20.20 i tak każdego dnia, że znają granice i każdemu mówią dzień dobry,a mimo to i tak daleko im do ideałów:) Kacper ni chce czytać ,potrafi wyć przez dwie godziny tak np. a potem zabiera się za książkę i przynosi 5...ale to ja nie ustępuję, ta się denerwuję i to ja rwę włosy, kiedy moje koleżanki śmieją się że nie mam dystansu...buziaki Basia
OdpowiedzUsuń