RR i rogale...

Pilni obserwatorzy pamiętają zapewne, że wzięłam udział w swoim pierwszym RR, organizowanym przez Mysię. I choć Mysia musiała na chwilę zniknąć z życia blogowego, to zabawę wciąż nadzoruje i jest w z nami w kontakcie. Ponieważ w zabawie wzięły udział przecudowne Kobietki, które sprawnie haftowały kociaczki, zabawa ma się ku końcowi. Bardzo się cieszę,że wzięłam w niej udział. I choć na mojej kanwie brakuje jednego kotka, to wiem, że już niedługo trafi do mnie! Ja już zabawę zakończyłam! Wczoraj wysłałam ostatniego kociaka...do Tami.
Dzięki tej zabawie wiele się nauczyłam, wcześniej nie miałam z kim porównać swoich krzyżyków. Największy problem miałam z kanwą Mysi. Pierwszy raz wyszywałam na tak drobnej kanwie i to jedną niteczką. Bardzo chciałam by tył mojej pracy był estetyczny. By wszystkie krzyżyki były wyszywane tak samo jak u właścicielki. Dzięki tym kociakom, wydaje mi się, że rozpracowałam wasze techniki. Ponieważ wyszywam na paluchu, to w niektórym przypadku, haftowałam kilkakrotnie. Mysiu przepraszam u Ciebie się poddałam i teraz już wiem gdzie tkwi mój błąd(tył robótki). Wyszywałam od góry do dołu.Dlatego tył jest inny. Zadziwiające nigdy mi to nie przeszkadzało. Teraz już pilnuję tego! Moje wszystkie kotki(no jakość zdjęć nie powala, wiem, sorki):

I to prawie wszystko w tym temacie! Reszta jak moje kotki wrócą do domu!
Dziewczynom jeszcze raz dzięki wielkie!
Ponieważ mam spadek formy a pracuję (chwilowo) zmianowo, także w nocy, ciężko mi się zorganizować. Łapię się za tysiąc rzeczy a nic nie mogę dokończyć. Ponieważ czeka mnie znów wizyta u endokrynologa, trochę zaprząta to moją blond głowę. Boję się wyników, bo już przecież po objawach wiem jakie są. A to się wiąże ze zmianą dawki leków, co u mnie skutkuje każdorazowo tyciem! Niestety! Mantruję sobie słowa mojej Mamuni...Jakby Pan Bóg chciał bym była szczupła, to bym pewnie była! Widocznie okrągła podobam mu się bardziej!....Tylko co zrobić jak szafa pęka w szafach a ja w nic się nie mieszczę!?
Ja wiem dziewczynki, powiecie mam się nie przejmować i tak robię(hi hi?!) Ale z każdym kilogramem(uzbierałam 10 w pół roku) co raz trudniej mi tańczyć(podskakiwać raczej)moje irishy. No i te pocenie się! Fuuu!
Ale tam! Nie ja jedna!
Zmiana tematu!
A tak na marginesie, nie?
Rogaliki drożdżowe!(Uwierzcie mi zjadłam dwa, wielkości kciuka!)

Podam wam przepis bo jest banalnie prosty i zawsze wychodzi!
Na dwie blaszki:
ok. 0.5 kg mąki
pół kostki drożdży
3/4 szklanki mleka(podgrzewam w mikrofali)
2 łyżki cukru(nie lubię słodkich rogali, jeśli lubicie słodziutkie dodajcie śmiało jeszcze jedną łychę)
pół kostki roztopionej margaryny
2 jaka
1 łyżka oliwy lub oleju(ważne by dodać, dzięki temu super się wyrabia)
zapach lub cukier (kiedyś waniliowy teraz wanilopodobny)
powidła lub(jeśli ktoś nie posiada domowych niech kupi sobie marmoladę taką w netto w plastikowym pudełku, to ważne by nie wypłynęła podczas pieczenia)
Tyle!
Robimy rozczyn z mleka, mąki i cukru (musi być konsystencja śmietany, ja nie daję całego mleka do rozczynu, bo resztę mieszam z margaryną i jajami)
Jak urośnie, a rośnie szybko bo mleko podgrzane, dodajemy resztę składników i mieszamy. Róbcie to łapką, bo frajda jest a wyrabianie zajmuje 5 minut. Nie trzeba tego klepać pół godziny! Odstawiamy przykryte! Jak zacznie zaglądać spod szmatki, to go na stolnice, tudzież blat! Rozwałkować, pokroić, posmarować, zwinąć! W tej kolejności hi hi! Potem takie cudne smarujecie roztrzepanym jajem(a no to będzie 3 jajo w przepisie) i do pieca do zrumienienia! U mnie 180 stopni!Tak wyglądają po smarowaniu:

Wychodzą dwie blaszki! Oryginalny przepis(który dostałam lata temu) jest na kilo mąki, ale z czasem zweryfikowałam go! Ponieważ rogale są pyszne(dla mnie) jeden dzień! Nie lubię ich już później.Choć synkowi mojemu to nie przeszkadza! Może wciągać je 3 dni!
Rogaliczki upiekłam przy okazji wizyty mojej koleżanki Izy, która to postanowiła zacząć przygodę z sutaszem:

Bardzo pojętna uczennica! Uściski Izuniu! A! Iza nie zjadła ani jednego rogala! Postawiłam jej przed nosem i w łapki dałam robótkę ale jestem boska, nie?
No to pędzę dalej!
Ściskam wszystkich mocno!
aga
P.S Jak czytam ten post...to stwierdzam, że Kobieta Chaos to moje drugie imię! Buziaki!